Pałac
Położenie
Pałac Ciechanowice, to zabytkowy obiekt na terenie Dolnego Śląska. Znajduje się w Sudetach (powiat kamiennogórski, gmina Marciszów). Posadowiony jest we wsi Ciechanowice, pomiędzy Rudawskim Parkiem Krajobrazowym, a Górami Ołowianymi, u stóp Miedzianki, w obszarze NATURA 2000.
Krótki rys historyczny
Pałac w Ciechanowicach, to przekształcona budowla ze średniowiecznego zamku na pałac. Najprawdopodobniej funkcjonował on już jako pałac w drugiej połowie XV wieku. Pierwsza udokumentowana informacja dotycząca budowli – sięga roku 1568. Istotnych ingerencji remontowych i budowlanych dokonał w 1846 roku ówczesny właściciel Fryderyk Bernard von Prittwitz. Wówczas założył on wokół pałacu park. Po II wojnie światowej zabytek stał się własnością Skarbu Państwa i został zaadaptowany na ośrodek kolonijny, dom dziecka, a następnie szkołę. W 2004 roku szkoła w obiekcie została zlikwidowana, budynek został zamknięty, i tym samym zaczął ulegać degradacji.
Od 2010 roku prawowitym właścicielem obiektu jest Sudeckie Przedsiębiorstwo Robót Drogowych Sp. z o.o. w Jeleniej Górze, którego właścicielem jest Pan Andrzej Meller.
Obecna forma pałacu reprezentuje styl późnobarokowego klasycyzmu - budowli założonej na rzucie prostokąta, z kolumnowym portalem wejściowym, holem i klatką schodową oraz 2 i 2,5 traktowym układem pomieszczeń wewnątrz. Wśród zachowanych zabytkowych elementów wystroju i wyposażenia wymienić należy: sklepienia kolebkowe i krzyżowe, stiuki, kamienne kominki, dekoracyjne obramienia okien, portale, balustrady, drewnianą boazerię, ale przede wszystkim wyjątkowo cenne i ciekawe nawarstwienia malarskie ścian - datowane w przedziale czasowym od XVI do XIX w. Fragmentarycznie zachowany, drewniany i polichromowany strop z XVI w. Najcenniejsze, XVI-wieczne freski (ornamentalne i figuralne, a nawet iluzjonistyczne, z licznymi niemieckimi inskrypcjami) pokrywają niemal całe ściany pomieszczeń na I piętrze, choć w glifach drzwi i okien występują też ciekawe, późniejsze barokowe dekoracje malarskie. Malowidła ścienne pokrywają również w całości sufit w Sali Rycerskiej znajdującej się na parterze.
W chwili obecnej
Dzięki obecnemu właścicielowi Pałac Ciechanowice nabiera, a w zasadzie już nabrał pierwotnej świetności. Gospodarz w pierwszej kolejności skupił się na pokryciu zabytkowego obiektu nowym dachem i wykonaniem kompleksowej elewacji.
Niezwłocznie po wykonaniu tych prac przystąpiono do porządkowania i odtwarzania terenu okalającego budynek pałacowy, a w szczególności do odtworzenia fosy i mostu, parku z romantycznym amfiteatrem i tzw. „świątynią dumania” - Arkadią, fontann i centralnej części parku pod latarniami. Cały zespół parkowy otoczono murem z kamienia łamanego. Ogrody parkowe zostały podzielone na francuski, angielski, i włoski. Od strony terenu byłej bramy wjazdowej wybudowano napowietrzną kaplicę modlitewną poświęconą Matce Bożej Brzemiennej. Wykonano nowe drogi prowadzące do pałacu i ścieżki na terenie parkowym.
Sam budynek pałacu architektonicznie wzbogacił się ponownie o wieżę z iglicą, która nadaje mu dostojności. Ślady świadczące o istnieniu wieży zachowały się na ostatniej kondygnacji budynku, którą jest strych. Oprócz tego na dachu zostały wykonane lukarny, które upiększają bryłę budynku, a sam dach przestał być monotonny. Kolejną spektakularną inwestycją było wybudowanie nowego murowanego ganku, w miejsce starego – drewnianego. Obecny swym stylem nawiązuje do otoczenia.
Prowadząc prace zewnętrzne właściciel nie zapomniał o zabytkowym wnętrzu pałacu, które kryje w sobie bezcenne polichromie ścian i sufitów, drewniane boazerie, drzwi, sklepienia kolebkowe i krzyżowe, stiuki, kamienne kominki, dekoracyjne obramienia okien, portale i balustrady.
Wspomniane wcześniej malowidła zostały w ostatnich latach przypadkowo odkryte podczas prac remontowych, przy zakładaniu instalacji elektrycznej, pod grubą warstwą tynku. Ich wartość artystyczna porównywalna jest z freskami wawelskimi. Są one gruntownie odrestaurowywane i konserwowane. Ranga tych fresków jest bardzo wysoka w skali ogólnokrajowej. Te dzieła sztuki są spuścizną i wartością narodową, niezależnie od ich własności są dobrem kulturowym Państwa Polskiego oraz lokalnej Małej Ojczyzny.